Naast deze man wil ik zitten!
Ja hoor, het is zover! Ik zit in het vliegtuig op weg naar Thailand! Ontdekte net op Schiphol dat daar een meditatieruimte is. Naast de toiletten, dat dan weer wel. Maar als je in diepe meditatie zit, heb je daar natuurlijk helemaal geen last van! Voor mij geen meditatie nu. Over ruim 16 uur ben ik vier weken lang bijna non- stop mindful bezig. Aangekomen bij de gate. Nu een wachtplek zoeken. Ik weet eigenlijk direct naast wie ik moet gaan zitten: de energie van die ene meneer is goed. We hebben het vrijwel meteen over de diepere betekenis van het leven. De zingeving aan je eigen leven. De maakbaarheid ervan. Leven! Dingen uitproberen, no matter what. Hij werkt inmiddels al 11 jaar in een psychiatrisch centrum. Daarvoor in de staalbewerking gezeten. Het roer moest om, zei hij. Hij begeleidt nu mensen met verschillende psychische stoornissen. Ze komen hier voor lange tijd wonen. De stoornissen bij deze mensen zijn blijvend. Schizofrenie, depressie, psychose, deze man maakt het van dichtbij mee. We hebben het over hoe makkelijk we oordelen over andermans situatie en gemoedstoestand. Maar dat we vaak geen idee hebben van wat mensen hebben moeten doorstaan en in welke vicieuze cirkel ze zijn terechtgekomen. Ook het ontbreken van een betrouwbare inner circle speelt een enorme rol. En dan nog de erfelijke factoren die van invloed zijn. Heerlijk gespreksmaatje. Nu moeten we instappen. Hij zegt tegen me, terwijl we de gate inlopen, of ik ooit heb nagedacht om de psychiatrie in te gaan. We praten dezelfde taal. Hij voelt dat ik mensen begrijp. Alsof ik het zelf ook allemaal heb meegemaakt… We stappen het vliegtuig in. Wegen scheiden. Ieder naar z’n eigen plekje. Namasté Kamasc
